Bijdrage Strategie Noord-Hollandse aanpak stikstof

Voorzitter

Toen in 2015 het foefje Programma Aanpak Stikstof werd bedacht, en in 2019 door de Raad van State werd vernietigd, was de situatie nog slechter dan daarvoor. Echte oplossingen bleven uit en er werden technische foefjes en rekenkunstjes gebruikt voor schijn economische winst, ten koste van dieren en mensen. De Partij voor de Dieren had vanaf het begin gezegd dat het PAS illegaal was en kreeg gelijk. Bij de Wet Stikstofreductie doen we dit weer.

Het landschap vermest ondertussen verder, te zien aan brandnetels en grassen. Dier- en plantsoorten verdwijnen. Niet alleen akkervogels hebben het moeilijk. Ook andere rode lijstsoorten sterven uit. Schrijnend voorbeeld is wel, omdat zuur kalk oplost, koolmeesjes die door hun pootjes zakken.

Slecht beleid, niet alleen ten koste van de natuur, maar ook ten koste van de boeren die door afschaffing van de melkquota, verdere schaalvergroting en trucjes zogenaamd door konden blijven boeren op een doodlopende weg. Niemand schoot er iets mee op.

De PAS heet nu “Het Stikstofprobleem”. En wordt door partijen als een economisch en juridisch probleem gezien. Ons bestuur treurt vooral om de maatschappelijke impact en focust op wat minimaal wettelijk gevraagd wordt. Ze wijst naar het Rijk, het buitenland en zelfs naar de natuur als probleem veroorzaker.

Het échte probleem zit in heel Noord-Holland. Koolmeesjes leven overal, alleen is hun voortbestaan nog niet in gevaar. Er wordt gezocht naar de randjes om door te kunnen bouwen. Met foefjes als verleasen wordt niets opgelost en creëert men alleen maar meer juridisch drijfzand. Over dat verleasen heeft de SP een mooi amendement die we zullen steunen. Onze aanpak gaat uit van beschermen van natuur, afgekeken van provincie Zuid-Holland.

>> Daarom een motie met het dictum:

roepen het College van Gedeputeerde Staten op:

• bufferzones aan te wijzen rondom stikstofgevoelige Natura 2000 gebieden;

• verleasen van stikstofrechten aan bedrijven in bufferzones niet toe te staan;

en gaan over tot de orde van de dag.

Met onze provinciale aanpak richten we ons ook nog eens op de makkelijke onderdelen binnen de Natura 2000 gebieden. Het is niet het beschermen van soorten die op het randje van omvallen staan, maar de provincie kijkt naar de makkelijke op te lossen stikstof gevoelige delen binnen een natuurgebied.

Dit is niet de gebiedsgerichte aanpak die minimaal vereist is. Gebiedsgericht is beschermen en versterken van het meest kwetsbare. Dat is onze verantwoordelijkheid die ook wettelijk is vastgelegd.

>>Daarom een motie met het dictum:

roepen het College van Gedeputeerde Staten op:

• bij de uitvoering prioriteit te geven aan verlaging stikstofdepositie bij de zeer stikstofgevoelige habitattypen en bij de geselecteerde prioritaire habitats [1];

en gaan over tot de orde van de dag.

De experts zeggen dat, om de Nederlandse natuur weer in een goede staat te brengen, het nodig is om de uitstoot van stikstof in 10 jaar te halveren. Dus 50% minder uitstoot in 2030, en 70% minder uitstoot in 2035.

Dhr. Remkes kwam vorig jaar in een duidelijk rapport eveneens op: minimaal halvering - van de binnenlandse emissies - in 2030. Waaronder dus een halvering van de uitstoot van ammoniak in de landbouw.

Het Rijk heeft dit vertaald naar 50% van het areaal van de voor stikstofgevoelige habitats in de Natura 2000-gebieden, om deze onder KDW [2] te brengen. Vertaald naar percentage emissiereductie is dit maar 26%, ten opzichte van de benodigde 50% van Remkes. Maar met de verplichting dat de provincie zorgt voor deze vermindering. (artikel 1.12fa lid 1b) en dat instandhoudingsdoelstellingen worden waargemaakt.

Dit college schuift delen terug naar het Rijk. Het Remkes advies ‘binnenlandse’ reductie is ondertussen omgezet naar ‘ook buitenlandse’. Gevolg, de provinciale komt ongeveer uit op 17% reductie.

Samenvattend gaan we van 50% Remkes, naar 26% minister, naar 17% reductie door de provincie.

Daarom een amendement waarmee we zowel voldoen aan de Wet stikstofreductie, maar ook aan onze wettelijke verplichting tot bescherming van de natuur. Een wetsconforme taakstelling richting GS dus. Daarom het volgende:

>> amendement

Besluiten in bovengenoemde ontwerpbesluit
een extra besluit onder 1^ste besluit toe te voegen met de tekst :

“als generieke doelen vast te stellen: 50% emissiereductie van de Noord-Hollandse stikstofbronnen in 2030 en 70% reductie in 2035.”

Hoe ziet de gedeputeerde de relatie tussen stikstof en onze provinciale Voedselvisie? Hoe worden de twee onderwerpen provinciaal in elkaar geschoven? In de Voedselvisie spreken we over natuurinclusieve landbouw, maar in de stikstof aanpak zie ik deze provinciale omzetting nog niet terugkomen. Graag een reactie van de gedeputeerde hierop.

Daarbij heeft de PAS nog een rafelrand veroorzaakt voor ca 140 boeren in Noord-Holland die een PAS-melding hebben gedaan. Deze zijn illegaal bezig, door toedoen van de overheid. De boer zal binnenkort de keuze krijgen: of híj moet afbouwen of zijn buurman. Want die 50 mol stikstofdepositie per jaar van de PAS-melders zal ergens gevonden moeten worden (en snel ook). De omschakeling naar grondgebonden, natuurinclusief en biologisch is een alternatief om als boer werkzaam te blijven en biedt een beter toekomstperspectief. Daarom de volgende motie, voor alle boeren die hier mee te maken hebben

>> met het dictum

roepen het College van Gedeputeerde Staten op:

• PAS-melders en niet-melders ondersteuning te bieden in de omschakeling naar biologisch en natuur inclusieve bedrijfsvoering niveau 2 of niveau 3;

en gaan over tot de orde van de dag.

Voorzitter, de hele stikstof aanpak rammelt aan alle kanten. De minister heeft een draak gemaakt die rook en brand veroorzaakt maar geen oplossing biedt. Het is dus niet verwonderlijk dat veel partijen in zowel de Tweede als Eerste kamer tegen de Wet stikstofreductie en natuurverbetering hebben gestemd. Het beste onderdeel van de wet is de titel. Maar de wet is uiteindelijk een stukje papier, de provincies zijn uitvoerend. Echter van GS krijgen we niet de indruk dat er voortvarend aangepakt wordt. De minister heeft ook tegen de provincies gezegd en ik parafraseer “Doet een provincie niets of te weinig, dan snijden ze zichzelf in de vingers”. Waarom wil GS zichzelf zo graag in de vingers snijden? Laat de minister aanrommelen en onderuit gaan bij de RvS. Laten wij bij de uitwerking, daadwerkelijk bron-aanpak doen, zonder foefjes, zonder niet werkende technische oplossingen, zonder rekenwondertjes. Maar kwaliteit in de aanpak bij Boeren, Industrie, Dieren en Natuur.

[1] Definitie ‘prioritaire habitats’: Voor de op wereldschaal zeldzame en/of vrijwel uitsluitend binnen de EU voorkomende typen heeft de EU een bijzondere verantwoordelijkheid en deze worden in de Richtlijn aangemerkt als ‘prioritair’.

[2] https://www.vemw.nl/~/media/VEMW/Downloads/Public/Nieuwtjes/Wet%20stikstof.ashx