Rosse stekel­staart

Voorzitter,

De natuur verandert, dat is een gegeven. De Nederlandse natuur kent vele diersoorten die oorspronkelijk als exoot konden worden betiteld. Ooit werd het konijn door de Romeinen in Nederland geïntroduceerd, en zij stonden ook aan de wieg van de verschijning van de fazant in Europa, hoewel deze pas echt in grote getale werd binnengehaald in het koloniale tijdperk als jachtwild. Zelfs de door mevrouw Ouderkerken zo bejubelde weidevogels zaten 400 jaar geleden nog lekker op de steppe van Kazachstan, terwijl de door haar verguisde vos al op menig schilderij uit die tijd prijkt. En nog geen 75 jaar geleden togen alle vogelliefhebbers naar Harderwijk om te genieten van de uitheemse Turkse Tortel, die inmiddels in vrijwel alle Nederlandse achtertuinen aanwezig is.

Dat laatste kan niet gezegd worden van de rosse stekelstaart. Dat is weliswaar een Noord-Amerikaanse soort, maar dit eendje zal geen wijdverbreid fenomeen worden in ons land. Anders was haar dat de afgelopen 50 jaar wel gelukt.

De Vogelbescherming en Sovon melden dat ontsnapte rosse stekelstaarten en hun nazaten vanaf 1973 in ons land broeden. De landelijke aantallen namen maar langzaam toe, tot rond een tiental broedparen, en lijken sinds ongeveer 2010 niet verder te groeien. Succesvolle broedgevallen zijn schaars. De verspreiding blijft beperkt tot enkele plekken in vooral West-Nederland.

Het enige risico op vermenging van soorten tussen de Rosse Stekelstaart en een Europese soort, is in het geval van de witkopeend. De witkopeend heeft haar leefgebied in Spanje, in een beperkt gebied, en komt daar nauwelijks buiten. Eventuele vermenging vormt amper een reële mogelijkheid, ook zelfs nauwelijks als deze ronddobberende kwakertjes zouden kiezen voor een overwintering voor eenden op leeftijd in een pension in Benidorm of Torremolinos.

Daarbij komt dat een (invasieve) exoot alleen bestreden hoeft te worden volgens de EU-richtlijn indien er sprake is van aanzienlijke schade, waar dus geen sprake van is.

Daarnaast heeft GS niet aannemelijk gemaakt waarom juist nu de Rosse Stekelstaart beheerd moet worden, terwijl het aantal broedparen zich niet lijkt uit te breiden. Er wordt nu al jaarlijks een bedrag beschikbaar gesteld voor het beheer van de Rosse Stekelstaart, aldus de website van de Faunabeheereenheid. Het is dus niet logisch, op basis van bovenstaande argumenten, om nu het bedrag met €200.000 te verhogen voor het beheer van deze specifieke soort.

Voorzitter, de natuur verandert: dat is een gegeven. En een weerbare natuur is een robuuste natuur, geen natuur die in de benen wordt gehouden door het buitenproportionele bedrag van TWEEHONDERDUIZEND euro extra te stoppen in de bestrijding van enkele tientallen eendjes. Besteedt dat geld dan bijvoorbeeld liever aan de basiskwaliteit van de natuur of aan de wildopvangcentra die al jaren bedelen om een beetje hulp om onze inheemse natuur te helpen.

In ieder geval lijkt dit bedrag totaal niet in verhouding met de zogenaamde schade die … eventueel … heel misschien … ooit …

Ik zie al visioenen van tot de tanden toe bewapende mensen die voor twee ton extra nog een paar extra rondjes door de provincie maken om op zoek gaan naar deze immense bedreiging voor… bijna … helemaal … niets!

Daarom dien ik het volgende amendement in, waarvan het dictum luidt:

besluiten in de Eerste Begrotingswijziging 2024-PS in Programma Natuur en landelijk gebied,

de regel:

“5.2 Faunabeheereenheid NH, bestrijding van een exoot, €200.000 Nieuw

Toelichting: bestrijding van een exoot – rosse

stekelstaart voor een periode van vier jaar.”

te verwijderen.

Dank u wel!