Geen provin­ciale steun voor het levend koken van kreeften en krabben

Voorzitter. Ongeacht onze verschillen, weet ik zeker dat iedereen hier pijn en lijden van andere dieren wil voorkomen. Dit is geen discussie over wel of niet eten van dieren of over ons exotenbeleid. Dat is voor een ander moment. Met deze motie doen we slechts een dringend appèl op het gevoel van mededogen van elk Statenlid hier.

In de zomer bleek dat de provincie een event had gesteund waarvoor mogelijk dieren (in dit geval Amerikaanse rivierkreeften) levend zijn gekookt. We kunnen niet uitsluiten dat de provincie ook in de toekomst activiteiten en events zal ondersteunen waarvoor dieren zoals kreeften en krabben levend worden gekookt.

Daarom eerst vier voorbeelden uit de wetenschap over kreeften en krabben:

1.Wist u dat ze soms hun eigen klauw amputeren, als ze zichzelf zo kunnen redden uit een pan met kokend water?

2. Wist u dat kreeften meer complexe gevoelens zoals angst kunnen ervaren, zelfs als de directe aanleiding voor die angst al weg is? Een kreeft die angstig is gaat zich terugtrekken op een rustige plek. Lang dachten we dat alleen zoogdieren die complexere emoties konden ervaren.

Sommige mensen krijgen anti-depressiva om angstige gevoelens weg te nemen. Precies diezelfde anti-depressiva blijken ook angstgevoelens van kreeften weg te nemen. Zo bleek uit Frans onderzoek gepubliceerd in Science .

3. Wanneer andere dieren, waaronder mensen, extreme pijn ervaren, kan hun zenuwstelsel ermee stoppen. Als een soort coping-mechanisme. Zoölogen hebben ontdekt dat kreeften en andere schaaldieren door hun zenuwstelsel niet in staat zijn om in zo’n 'shock' te raken, dus wanneer ze worden blootgesteld aan wrede procedures (zoals levend worden gekookt) - hun lijden alleen maar wordt verlengd.

4. Kreeften hebben een erg goed ontwikkeld tastzin en zijn gevoelig voor temperatuurveranderingen. Ze detecteren temperatuurverschuivingen van élke graad.

Dit plaatst een dood in een pot kokend water wat meer in perspectief..

Etholoog Frans de Waal laat zien dat we dieren jarenlang hebben onderschat en dat emoties en intelligentie niet voorbehouden zijn aan de mens. En dat geldt volgens hem ook voor kreeften die we levend ¬koken. De Waal laat zien: als we vermoeden dat kreeften en krabben angst, pijn, verdriet en empathie kennen, wordt het des te gruwelijker wat we ze aandoen. Hij noemt het een ‘woordeloze pijn’.

In Verenigd Koninkrijk hebben o.a. de grootste dierenwelzijnsorganisatie van het land (RSPCA), neurowetenschappers en dierenartsen in een brief gevraagd om een verbod op het levend koken van schaal- en schelpdieren. In Zwitserland en Nieuw Zeeland is het al verboden.

Voorzitter, volgens wetenschappelijk onderzoek voldoen kreeften en krabben aan belangrijke criteria voor pijnbeleving, het is alleen nog niet te zeggen hóe ze de pijn beleven. En aangezien we zelf geen kreeften en krabben zijn, zullen we dat ook nooit 100% weten.

Maar dat hoeft ook niet. We hoeven het volgens de Wet Dieren alleen redelijkerwijs te vermoeden. Die zegt immers dat “een ieder die redelijkerwijs kan vermoeden dat door zijn handelen of nalaten nadelige gevolgen voor dieren worden veroorzaakt, verplicht is dergelijk handelen achterwege te laten”.

Voorzitter, dit is cruciaal:

Als er steeds meer aanwijzingen zijn dat een dier lijdt, is het absurd om dan te zeggen: “Ah! Maar we weten het nog niet 100% zeker, dus laten we doorgaan met de kwelmethoden.” Nee, dan geldt het omgekeerde “We hebben aanwijzingen dat het dier pijn lijdt, angst en stress ervaart. Laten we stoppen met de kwelmethoden”. Simpel voorzorgsbeginsel.

Ons alleen beroepen op achterhaalde nationale lijn rond dit onderwerp, is weigeren van eigen morele verantwoordelijkheid. De provincie kan bij het besteden van haar middelen eigen keuzes maken. En elk van ons heeft de morele plicht om keuzes te maken die het onnodig lijden van dieren voorkomt.

Voorzitter, ik rond af.

Met het levend koken van kreeften en krabben wordt een morele ondergrens overschreden. De huidige informatie over de pijn- en stresservaring van deze dieren geeft meer dan genoeg reden om “redelijkerwijs te vermoeden” dat de dieren kunnen lijden.

Laten we vandaag in ieder geval als provincie het goede voorbeeld geven en het dictum van onze motie steunen. Die luidt:

PS verzoeken het college van Gedeputeerde Staten om:

- geen middelen meer te steken in evenementen en activiteiten waarbij niet uitgesloten kan worden dat krabben en kreeften levend worden gekookt;

Laten we niet dezelfde fout maken die we eeuwenlang hebben gemaakt, door dieren alleen barmhartigheid te gunnen als ze op ons lijken.

Of zoals de bioloog Midas Dekkers het zo eloquent verwoordt:

"Dit is de eerste stap richting beschaving. We moeten stoppen met levende beesten in heet water te flikkeren.”

Dank u wel.