Actu­a­liteit: Stik­stof­pro­ble­matiek

Alle signalen en adviezen zijn ter zijde geschoven. In 2010 heeft de Partij voor de Dieren al melding gemaakt van de stikstof problemen en de oplossingsrichting daarvan. Dat was nog voordat de heer Remkes Commissaris van de Koningin werd. Maar we hebben het in de jaren die volgde herhaald en herhaald.

Dit adviesrapport kan dus voor niemand een verrassing zijn. De adviescommissie Remkes focust echter op de impact voor industrie, mkb, agrarische sector en overheden. Maar het echte probleem is de aantasting van de natuur. Natuur is niet de oorzaak, maar het kind van de rekening van de ongeremde economische groei. De huidige stop komt omdat de ecologische grenzen niet gerespecteerd worden.

De huidige situatie wordt als complex beschreven, maar het is zo simpel. Heel Noord-Holland ligt onder een deken van stikstof. Alle natuurgebieden hebben daar last van en vrijwel overal wordt de Kritische Depositie Waarde overschreden. Dat is het maximum dat een natuurgebied kan hebben zonder verder achteruit te gaan. Dus eerst moet die depositie van stikstof omlaag, en daarmee de uitstoot. De grootste oorzaak van stikstof is de vee-industrie.

De tijd van foefjes is voorbij. We zullen politieke keuzes moeten maken . En die is Of Vee-industrie laten door rommelen ten koste van mens, dier en natuur Of we vinden al het andere belangrijker en her-bepalen de grens van deze vee-industrie en kiezen voor Natuurherstel, schone lucht en woningbouw. Partij voor de Dieren kiest al jaren voor dat laatste.

Het RIVM rapporteert zelfs een stijging van de ammoniakemissie in de afgelopen jaren, met name veroorzaakt door de rundveehouderijen. Rundvee, dát onderdeel waar we in Noord-Holland- zo veel van hebben; Dát onderdeel dat ligt nabij Veenmosrietland. Daar waar we ook last hebben van bodemdaling, met CO2 -uitstoot. Daar waar we ook problemen hebben met de Kaderrichtlijn Water door uitspoeling van stikstof en fosfor. Tevens zoeken we nog uitbreiding van natuur. Wij zien mogelijkheden tot meerdere provinciale doelen in één. Overigens roepen we dit ook al jaren.

Radicale keuzes, betekent niet doormodderen met Potdichte stallen, koeien uit de wei en luchtwassers. Dit zijn technische foefjes die de randen van de veehouderij opzoeken. Einde aan de foefjes.

In de brief van GS wordt er ingegaan op salderen en de ADC toets. Maar geen van deze maatregelen lost het onderliggende probleem op en het gebruiken van foefjes ligt ook hier op de loer. Bij de spreadsheet benadering wordt vervuiling en herstel onder de streep verrekend.

Het is zelfs ook maar de vraag in hoeverre het “afromen van reductie” voor nieuwe vervuiling juridisch houdbaar is. Zolang de Kritische Depositie Waarde van een gebied overschreden wordt, zal eerst de neerslag naar beneden moeten tot onder de grens van het toelaatbare.

De substantiële verkleining van bestaande emissies door bronmaatregelen zal pijn doen. Die pijn kan de overheid verzachten door hulp te bieden bij omschakeling. En als de motie van het CDA daar over gaat, zullen wij die motie steunen. De overheid mag niemand in de kou laten staan.

Ook ontvangen we signalen dat gemeenten hulp zoeken en nu aanvragen los koppelen van de Wet natuurbeschermingsvergunning om door te kunnen gaan. Dat lijkt ons een verkeerde aanpak. We adviseren GS om ook deze gemeenten te betrekken bij de omschakeling.