Elke dag knalgroen door­pakken, niet alleen als het even uitkomt

De Partij voor de Dieren heeft afgelopen jaren ingezet op het kijken naar concrete effecten van windturbines, zoals geluidsbelasting en technische ingrepen om het aantal dierlijke slachtoffers te voorkomen, ipv arbitraire bovenwettelijke regels over afstand en opstelling waarmee uiteindelijk niets echt wordt beschermd. Inzet als welzijn echt kan worden geborgd en ecologie beschermd. Hier insprekers Van Egmond en Verhoef ook terecht op.

De Partij voor de Dieren is ook de enige partij die hier al jaren pleit voor maximale inzet, in lijn met de wetenschap, voor het in samenhang bestrijden van de klimaat - en biodiversiteitscrisis. Zoals VN-experts zeggen: we lossen de klimaatcrisis niet op als we tegelijkertijd de biodiversiteitscrisis vergroten. Dat moet samen gaan. En daar hebben we de rest van de partijen succesvol regelmatig de groene kant op weten te trekken.

Maar de discussie wordt zwart-wit gevoerd: de 1 kiest vol voor windenergie boven natuur, de ander gebruikt het natuurargument om maar niets te doen aan klimaat. Een verkokerde discussie, terwijl er juist kansen liggen voor ecologie en klimaat.

Maar dat is niet de vraag hier. Het gaat om de vraag of een referendum doorgang mag vinden, gezien de klimaatdoelen. Vrees is dat het referendum voor vertraging gaat zorgen. Tegelijk hoorden we net dat de grote vertraging al zit bij het trage vergunningsproces en gebrek aan capaciteit. En lost de noodverordening dat

We kunnen het hebben over het instrument referendum en over welke nadelen en voordelen daaraan kleven. Dat er kansen zijn om het instrument beter in te vullen dan een 1 simpele ja/nee vraag, met bijbehorende zwart-wit campagnes. Als politicoloog kan ik daar uren over praten.

Maar de kern zit in het wantrouwen dat voelbaar is en de tunnelvisies die aan beide kanten ontstaan. We vinden het daarom belangrijk om te reflecteren over hoe het tot dit referendum heeft kunnen komen. Want in principe is deze vorm van referendum een noodrem.​

En wij hebben de volgende reflectie wat volgens ons de kern van het probleem raakt.

Zoals zo vaak aangegeven, dit college heeft in afgelopen 4 jaar weinig urgentie naar buiten, en in eigen stukken uitgestraald, als het gaat om de noodzaak om de klimaat- en natuurcrisis maximaal en in samenhang aan te pakken. Wat wij lazen van provincie was vooral dat ‘het Rijk ambities en doelen heeft” waar de provincie uitvoering aan moet geven. Niets over intrinsieke motivatie van deze provincie.

Niets over de rampen en het leed die al elders plaatsvinden en die ook onze kant op komen als we niet nu op korte termijn maximaal inzetten in bestrijden van die crises. Geen bevlogenheid van de GS richting het publiek. Burgers enthousiasmeren, concreet maken hoe natuur en burgers ook maximaal kunnen profiteren van zonne-en windenergie. Laten zien hoe we tegelijk echt wel dieren kunnen beschermen.

Nee. GS vond het eerder niet nodig om de klimaat- en biodiversiteitscrisis uit te roepen en om meer urgentie in de communicatie uit te stralen. Niet nodig om eigen doelen te stellen en maximaal in te zetten om onder 1,5 graden opwarming te blijven.

Afgelopen week nog deden we hele voorzichtige voorstellen bij Nota Zeehavens om klimaat- en natuurbelangen beter te beschermen en milieuorganisaties te betrekken. De reactie: GS kiest voor het ‘redelijke midden’, dus elke stapje vergroening is te veel. Het redelijke midden…midden in een klimaat en natuurcrisis. Wat betekent dat?

Welke boodschap geve we dan burgers mee?

Ondertussen halen we niet eens het slappe klimaatdoel van 2030 bij lange na niet met dit tempo.

Kortom: dit college heeft jarenlang verzaakt de toepasselijke urgentie van het voorkomen van rampen te communiceren en burgers te betrekken en mede-eigenaar te maken van oplossingen.

Wij hoorden overigens de organisatie van dit referendum ook niet hoe het wel beter kan. En het is echt een gemiste kans.

Gepassioneerde klimaatverhalen kwamen uit de hoek van GS pas toen het referendumverzoek er al lag. Opeens was het ‘redelijke midden’ niet meer belangrijk, maar volle windkracht voor klimaat.

Geweldig! Had deze provincie in de afgelopen jaren meer van die klimaatpassie getoond. Dan zaten ze nu wellicht niet in deze ongemakkelijke positie.

Nu de groene aanjager spelen, zonder grondige reflectie te plegen op eigen communicatie en handelen afgelopen jaren, maakt de provincie bij burgers ongeloofwaardig.

We zien graag een serieuze reflectie op het eigen rol hierin. Maar ook een actieplan over hoe de provincie dit op alle vlakken beter gaat doen. Want volgens ons vraagt deze hele discussie om echt handelingspespectief voor de toekomst.

De enige nieuwe informatie die nu voor ons ligt, vergeleken met vorige keer, is de Noodverordening van Europese Commissie. Dat is interessant, maar lijkt wel gehaast bij deze discussie getrokken. De stukken hierover hebben we laat gekregen. Die werpen vooral vragen op.

Bijvoorbeeld: 13 december wordt aangegeven als mogelijke datum waarop de noodverordening wordt bevestigd. Maar wanneer treedt het in werking? Moet de verordening nog door het Europees Parlement?