Uitvoe­rings­pro­gramma duurzaam bouwen

Voorzitter,

Hij was 14 jaar toen hij voor het eerst met zakken cement van 50 kilo de steigers beklom van de in woningen waarmee Amsterdam in de naoorlogse dagen werd volgebouwd. Overdag sloopte hij als krullenjongen zijn lichaam en in de avonduren studeerde hij, om op 22 jarige leeftijd als volleerd timmerman aan de slag te gaan.

Bij het lezen van de Statenvoordracht Uitvoeringsprogramma duurzaam bouwen moest ik denken aan de jeugdjaren van mijn vader en vroeg ik me af hoe duurzaam er in die jaren eigenlijk gebouwd werd.
In tegenstelling tot vroeger kan er met de huidige technieken veel meer gedaan worden om tot een omschakeling naar duurzaam bouwen te komen. Er liggen veel kansen, al worden deze lang niet overal optimaal benut. Ook aan ambities schort het niet en lijkt het of de partijen, bewust of onbewust, niet altijd in het zelfde tempo op willen trekken.

Voorzitter ,
In de commissie heb ik gezegd dat mijn fractie er niet van overtuigd is dat alle knelpunten door dit uitvoeringsprogramma worden weggenomen. Uit van de gedeputeerde bleek dat de invloed van de provincie op rijk en gemeentes beperkt is. De rol van de provincie komt vooral neer op stimuleren en het bij elkaar brengen van partijen.
Wel ligt de situatie anders als de provincie zèlf een grondpositie heeft. Volgens de voordracht is het dan noodzakelijk duurzaamheidseisen aan de grondverkoop te verbinden als duurzame gebiedsontwikkeling te stimuleren het doel is. Maar we missen die duurzaamheidscriteria in deze voordracht. De voordracht is daarmee in onze ogen nog niet compleet. We vragen daar nog een reactie van de gedeputeerde op.

Tenslotte, voorzitter,
hoe duurzaam er vroeger werd gebouwd? Ik weet het niet.
Maar misschien zegt de blik in mijn vaders ogen, als hij de pijn in zijn lichaam verbijt als hij zijn kleinzoon van 5 optilt, wel genoeg.

Dank u wel.