Verslag van de tour met de "Partij voor de Dierenbus" door Amsterdam.

"PARTIJ VOOR DE DIERENBUS" - OLDTIMER BUSACTIE van ZATERDAG 3 MAART 2007 in AMSTERDAM

Lees hier het persoonlijke verslag van Tea van den Hazel

De flyeraars opgesloten in een telefooncel als biggen tijdens het veetransport.

Zaterdagochtend 3 maart 2007. In alle vroegte, in kou en nattigheid staat de bus bij het Amstelstation klaar om te vertrekken, als er ineens een …jawel, een politieagente verschijnt met 2 man versterking nog wel…… ”Mag ik uw vergunning zien, alstublieft”?…vraagt mevrouw de agente vriendelijk edoch streng. Ja, en wat doe je dan als je die vergunning niet zwart-op-wit hebt en slechts beschikt over een mondelinge toezegging van een ambtenaar die vandaag, zaterdag, niet te bereiken is …..dan word je vindingrijk! Martin en Karen gooien al hun charmes in de strijd en wat blijkt? Het helpt! De agente is overtuigd van onze eerlijkheid en geeft toestemming om te vertrekken….en vertrouwt ons nog toe dat ze de Partij voor de Dieren wel een aanwinst vindt voor de politiek. Ja, wat wil je nou nog meer?

Je vraagt ook heel vriendelijk naar de naam van mevrouw de agente en ook dat blijkt een vondst van onschatbare waarde. Nog 2 keer die dag begint de lucht niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk boven ons te betrekken. Maar we weten heel beleefd en zeer overtuigend naar mevrouw de agente te verwijzen en ‘alle deuren gaan voor ons open’. We kunnen niets anders concluderen dan dat de politie ons de gehele dag een warm hart heeft toegedragen en andersom ook natuurlijk. Zo zijn we de rest van de dag zonder ‘kleerscheuren’ doorgekomen.

Zoals reeds gezegd: koud, nat en somber, sommigen van ons tot op het bot verkleumd ondanks alle thermokleding, warme (soms afzakkende) maillots, 3 directoires enzovoort. Maar wie stapt om 12.30 uur op de bus?Ik, Tea en, hoe kan het ook anders, de lucht klaart op en de rest van de dag is het dan wel koud maar het zonnetje maakt alles weer goed. Heb ik effe mazzel!

En Steven onze chauffeur is ook niet van zijn stuk te brengen. Dat is er een van: ”Moeten we door Amsterdam rijden?” “Nou dan rijden we toch gewoon door Amsterdam!” “Geen probleem!”
En dan Martin; ik denk dat hij de route van de dag wel 3 keer heeft afgelegd. Hij rent van ‘hot naar haar’ en weer terug… bus-op-bus-af ….wel goed voor de conditie natuurlijk!

Onderweg op verschillende locaties zoals de Nieuwmarkt, de Noordermarkt, de Albert Cuyp flyers uitdelen en met mensen praten. De bus is net als de vorige keer een blikvanger. Bovenop staan Peter (de hond!) en Lumi als 2 boegbeelden tot het laatste toe de mensen op straat te groeten, naar ze te zwaaien en ballonnen uit te delen. Dit alles onder begeleiding van muziek en ‘uitspraken’ van onze lijstduwers zoals Mensje van Keulen, Karen van Holst Pellekaan en Kees van Kooten. Dit om de mensen wederom duidelijk te maken dat we nog heel hard moeten vechten voor een dierwaardig bestaan voor de dieren in Nederland en overal.

Als we over de Nassaukade rijden worden we uitbundig en luidruchtig gegroet door zo’n dertigtal Japanners die ons toejuichen alsof we deel uit maken van een koninklijke stoet….
Op de Noordermarkt denk ik mijn papieren broodzakje weg te kunnen gooien in een kartonnen doos met afval. Hetgeen echter geen afval blijkt te zijn maar de folders van GroenLinks! Dat is wel even gniffelen natuurlijk.

Een jongeman waar we heel serieus en gezellig mee staan te praten over onze partij is er wel gevoelig voor maar blijkt toch ondanks het aanbieden van een ballon niet over te halen te zijn om lid te worden van de partij en op de partij te gaan stemmen….maar naar mijn idee was hij typisch een geval van ‘twijfel en misschien toch!’.

Op het Centraal Station worden we benaderd door Elske van de lokale radio. Of we mee willen werken aan een programma tussen 5 en half 6. Oh jee, Rob, onze nummer 1 van de lijst, is net naar huis. Wat nu? “Nou”, zegt Karen, “het is misschien een goed idee dat Cecile en Tea zich daar dan maar voor opwerpen”, En ja, als Karen dat zegt dan doe je dat ook maar. Dus om 17.00 uur nemen Cecile en ik op de Ceintuurbaan afscheid van de rest en verdwijnen richting Rembrandtplein om daar een radiocarrière te beginnen….life in de uitzending nog wel !!!
Wij zwaaien de bus nog na en zien hem in de verte linksaf slaan richting het Amstelstation.
Alsof je afscheid neemt van een oude bekende! We zijn bijna tot tranen toe geroerd.

Cecile (nr. 7 op de kandidatenlijst) en Tea (nummer 5 op de kandidatenlijst) op weg naar de studio.

De zenuwen gieren ons door de keel als we bij het radiostation aankomen en dat hebben we ze dan ook maar meteen gezegd …dan weten ze dat tenminste. We worden vriendelijk ondervraagd en wij denken allebei dat we het er toch, ondanks de zenuwen, netjes van afgebracht hebben en duidelijk antwoord hebben kunnen geven op de vragen van de ‘radioman’ en daarmee de partij goed hebben kunnen verdedigen zonder ‘zweverig’ te zijn. Integendeel ’down to earth’ met beide voeten.

Terwijl wij beiden achter de microfoon zitten zie ik dat Cecile van heel wit van de kou ineens heel rood geworden is van de warmte. Ik weet niet of bij mij ook zo’n zichtbare, uiterlijke verandering heeft plaatsgevonden maar daar heb ik Cecile niet over gehoord. Ach ja, je weet je tenslotte te beheersen of niet natuurlijk!

Dit alles is voor ons nu met recht ‘de dagsluiting voor vandaag’ 3 maart 2007.
Thuisgekomen neergeploft op bed en genoten van de stilte om mij heen…..en terwijl de film van de gehele dag aan mij voorbij trekt denk ik aan al die mensen die zich vandaag weer zo fantastisch hebben ingespannen voor de dieren die het zo hard nodig hebben.

En daarom wil ik ze allemaal stuk voor stuk bedanken:

De zeer gewaardeerde hulptroepen.

Bedankt Steven - Onze onvermoeibare en altijd goedgehumeurde chauffeur
Bedankt Martin - Onze coördinator en technicus van deze dag
Bedankt Emile - Mede coördinator van deze dag
Bedankt Karen - Onze perschef
Bedankt Peter - Onze hond!
Bedankt Lumi - Ons enthousiast boegbeeld
Bedankt Renate - Onze fotograaf
Bedankt Patrick - Onze ‘assistent’ fotograaf
Bedankt Cecile - Mijn radiomaatje
Bedankt - Jacqueline, Manu, Ellie, Helma, Lotte, Natasja, Mennie, Carola, Ton, Geert ….. onze flyeraars, die voor dag en dauw de straat op gingen om de mensen onze folder te overhandigen en te woord te staan. Allemaal zo onmisbaar voor het slagen van deze dag.

Hartelijk, hartelijk, heel hartelijk dank en ik hoop jullie weer te zien bij de volgende campagne.

Maar voorlopig niet……..alsjeblieft zeg………

Tea