Open brief "Niet in de haak"

Geachte heer Loggen,

Tweehonderd karpers werden zaterdagmiddag in het Noord-Hollands kanaal uitgezet, onder uw toeziend oog. Als Gedeputeerde Water mocht u de eerste karper het kanaal in laten zwemmen.

Maar u was hier niet om de wereldwijd sterk teruggelopen visstand een halt toe te roepen. Noch omwille van het broodnodige verbeteren van de waterkwaliteit of het vergroten van de biodiversiteit in de Noord-Hollandse wateren achtte u het uw taak om de zaterdagmiddag verzamelde menigte te verblijden met uw aanwezigheid. Immers, het uitzetten van karpers kan zeer negatieve effecten op de ecologische kwaliteit van het water hebben.

Nee, u was hier op uitnodiging van Sportvisserij MidWest Nederland. En de tweehonderd karpers die onder uw goedkeuring werden losgelaten in het water van de Schermerboezem zullen alleen dienen als prooi voor hengelaars. De al aanwezige schubkarpers, die een stuk kleiner zijn dan de nieuwe spiegelkarpers, zijn namelijk niet aantrekkelijk genoeg voor de gemiddelde sportvisser, aldus het persbericht.

U herinnert zich ongetwijfeld de verontwaardiging die onlangs werd geuit naar aanleiding van de dood van leeuw Cecil. In Zuid-Afrika blijken leeuwen te worden gefokt speciaal voor de jacht. Deze praktijk, welke ook wel “canned hunting” wordt genoemd, leidde wereldwijd tot afkeurende reacties.

In ons eigen Nederland worden karpers speciaal gekweekt en uitgezet als prooi voor de sportvisser. Hoe kan het zijn dat u uw goedkeuring geeft aan deze vorm van “canned fishing”? U zult wellicht zeggen: “Maar de karpers worden niet gedood. Ze worden vrijwel direct terug gegooid in het water.” Dit zal echter niet meer dan een schrale troost zijn voor de vis. Onderzoekers hebben namelijk reeds in 2003 vastgesteld dat ook vissen beschikken over een centraal zenuwstelsel dat vergelijkbaar is met dat van zoogdieren, en dat vissen beschikken over pijnreceptoren. In recente onderzoeken is bovendien bewezen dat vissen stressreacties hebben die vergelijkbaar zijn met die van mensen, en dat ze nog urenlang na de pijnlijke ervaring gedragsveranderingen laten zien.

Wetenschappelijk onderzoek bewijst dus dat het perforeren van de lip met een haak voor de vis pijnlijk en onaangenaam is, alsook het gebrek aan zuurstof in de periode dat de vis uit het water is en poseert voor de foto die de ijdelheid van de hengelaar dient te bevredigen. En zelfs wanneer de vis dit doorstaan heeft is het leed niet geweken, want niet zelden is de vis zodanig gewond geraakt dat deze na het teruggooien alsnog sterft.

Hengelen is een wrede hobby, een hobby die vanwege een – inmiddels ruimschoots gecompenseerd – gebrek aan wetenschappelijke kennis over het lijden van vissen lange tijd is getolereerd. Als bestuurder rust op u de verantwoordelijkheid om, wanneer wetenschappelijk onderzoek daartoe noodzaakt, uw beleid aan te passen. Wij rekenen er dan ook op dat u uw invloed zult aanwenden om het hengelen te doen stoppen. Om te beginnen door een volgende uitnodiging voor het uitzetten van vissen ten behoeve van de sportvisserij vriendelijk doch resoluut af te wijzen.

Linda Vermaas

Statenlid PvdD Noord-Holland